Ik kreeg onlangs de opmerking te horen waarom we het ene kind/gezin wel helpen en het andere niet. Dat dat neigde naar een voorkeursbehandeling voor bepaalde kinderen/gezinnen en dat het sponsorproject toch gaat om kinderen goed onderwijs te bieden. Voor mij was deze opmerking een motivatie om onze werkwijze toe te lichten.

Wat betreft de voorkeur om individuen in nood te helpen kan ik uitleggen dat al deze noodsituaties worden geholpen door een individuele sponsor of sponsors. Niemand die het sponsorproject (het basisonderwijs) steunt draagt daar aan bij. Net zoals dat sponsoren van het studiefonds alleen aan het studiefonds bijdragen, van het noodfonds alleen aan het noodfonds. Het is dus echt hulp op maat en niet 1 grote hoop.

We bieden hulp op maat. Kan het gezin zelf door, of heeft het minder hulp nodig, dan stoppen we of verminderen de hulp. Ik sta daarbij in contact met de sponsoren.

Wie bepaalt of iemand onze hulp krijgt? Dat laat ik aan ons team in Kenia en Renata over. Zij kennen de kinderen, de thuissituaties en de problemen en uiteraard is het bepalend of ik daar een sponsor voor kan vinden. Gelukkig krijg ik regelmatig een mail van mensen die zeggen voor schrijnende situaties benaderd te mogen worden, deze groep mensen vallen bij mij onder sponsorPLUS😉

Op deze manier gaat het nooit ten koste van het sponsorproject en elk kind in nood, die kortdurend of iets langer onze hulp nodig heeft is er eentje.