Renata vertelt:

“Als we Afrika zeggen denken we meteen aan armoede. Eerst is het moeilijk om te kijken, maar dan wen je er aan, je past je aan, accepteert en uiteindelijk bewonder je het. Ja, Afrika is arm, maar mensen hebben veel waardigheid om rijk te lijken.  Er is een ding dat me sterk blijft storen, en dat is de ellende. Wanneer een levend wezen, vooral als het om kinderen gaat, niet eens de basisbehoefte hebben om te overleven.

Als de glimlach van hun gezicht vervaagt en de onzekerheid van een nieuw morgen zwaar op ze drukt. Als zelfs waardigheid al zijn waarde verliest. Het zijn kinderen die bij ons op school zitten en waarvan we nu van sommige hun achtergrond beter leren kennen. Sommigen van hen hebben echt zorg nodig.

Zo is er Elina, die dit jaar de achtste klas afmaakt, met een moeder die niet voor haar dochter kan zorgen omdat ze psychisch beschadigd is. We hebben Michi, die ons om hulp heft gevraagd om te ontsnappen aan huiselijk geweld. En we hebben Vivian, jullie kennen haar inmiddels. Voor alle drie hebben we een oplossing gevonden. Ze leven nu veilig en vredig.

Sinds het begin van het schooljaar volg ik 3 andere gevallen op de voet, waarbij 5 van onze leerlingen betrokken zijn. Ik zeg volgen, want ik wil zeker weten dat ik de realiteit heb gezien voor ik een mogelijke oplossing heb gevonden. De kleinste is Habel, in een paar woorden, hij is geboren uit een verkrachting, een kleine 7-jarige vagebond zonder permanente woning. Ondanks zijn leeftijd gaat hij naar de kleuterschool, maar hij komt vaak te laat op school, hongerig en vies. Zijn moeder is niet goed in staat om voor hem te zorgen, zelf verstandelijk beperkt gehandicapt en niet in staat te werken. Ook voor Habel werken we nu aan een oplossing en dat ziet er goed uit voor hem!                               Dan is er nog Hadula 12 jaar oud, weeskind en verblijft noodgedwongen bij haar oom. Ze wordt daar niet goed behandeld en is slaaf van deze familie, ze moet werken om te eten.

Het meest ingewikkelde probleem is de familie Kahindi, een gezin met 7 kinderen, 2 wonen er niet meer thuis, 3 zitten bij ons op school. Elias in groep 7, Kristina in groep 5, Priscilla in groep 2b en nog twee jongere kinderen thuis. Thuis betekent in deze context alleen van plek die hen een gevoel van samenzijn geeft, want geloof me, die plek heeft niets. Een ingeklapte hut, een klein dak dat als keuken gebruikt wordt, waar de meisjes ‘s nachts tegen elkaar aankruipen, terwijl de rest van de familie buiten slaapt. Daar slapen waar de muggen, dragers van malaria, vrij spel hebben. Een muggennet alleen zou geen oplossing zijn met het grote regenseizoen in aantocht, regens die wel weken aan kunnen houden. Bij deze regens stort straks het dak in en zal het hele gezin, een bejaarde opa en een moeder met 5 kinderen echt dakloos zijn.

Ik weet het, ik ben me bewust dat ik niet heel Afrika kan redden, maar met geduld kan ik, een voor een, tenminste diegenen die het dichtst bij me staan misschien helpen. Dankzij mijn dappere lokale medewerkers en Nederlandse steun hebben we nu de zorg voor Vivian, Elina, Michi en nu ook voor Habel kunnen organiseren. Zij zijn veilig! Juf Margaret en onze conciërge/kok Saidi dragen de zorg voor hen.

We zijn nu bezig met Hadula en de penibele situatie voor de familie Kahindi. Ik betrok iedereen, onze timmerman, onze aannemer, onze Sidi, de hele familie Kahindi en samen met een kleine bijdrage misschien kunnen we een twee kamer hut bouwen. Het zal geen permanente oplossing zijn, maar voor de komende 10 jaar met wat onderhoud komt het goed, in de hoop op betere tijden. Geld is alleen nodig voor materiaal, palen, takken, golfplaten en hout voor het dak. Het werk zal door ons allemaal gedaan worden, de timmerman zal zijn bijdrage leveren aan de dakbedekking en het hele gezin is klaar om de handen uit de mouwen te rollen om de volledige werkkracht te waarborgen die nodig is. Ik hoop dat ik een bijdrage kan vinden voor het geld dat nodig is om een dak te garanderen voor dit gezin. Dank je wel ”

Als je meer informatie wenst of ons kunt helpen, stuur dan een berichtje naar info@stichtingmtangani.nl

Hulp is hoognodig om het gezin te beschermen tegen het regenseizoen dat voor de deur staat.

Moeder, zoon en de kleinste kinderen slapen buiten

Het dak zal het geen regenseizoen meer volhouden…

Familie Kahindi

Hadula, 12 jaar

Habel, 7 jaar