Vandaag is het een maand geleden dat we Habel onder onze vleugels namen. Hij is een jongen van slechts zeven jaar en omdat hij al een wat zwervend bestaan had opgebouwd wisten we dat hij stal om te overleven. Zelfs in Afrika zijn er altijd mensen die net iets meer hebben dan jij, al zijn het maar die 2 schelpen om zoete aardappelen te kopen die verkocht worden aan de kraampjes waar kinderen zoveel van houden.

Onze juf Margaret die de zorg voor hem heeft, merkte het op toen ze zag dat een paar munten weg waren die ze in haar kamer had liggen. Enige tijd later vond ze terug in zijn rugzak. Hij had ze niet uitgegeven, maar de gewoonte zit al aardig in bij hem. Habel mist nu niets in zijn leven, hij krijgt eten, heeft een veilig thuis nu, kleding en zelfs spelletjes. In zijn onderbewustzijn is er een verlangen om te stelen, om iets te bezitten dat hem geborgenheid geeft of zelfs een gevoel van onafhankelijkheid.

Na een goed gesprek met hem, hebben we besloten hem maandelijks zakgeld te geven. Mits hij zich gaat gedragen, zijn dagelijkse werkzaamheden doet zoals schoonmaken en andere kleine taakjes. Kortom alles wat een kind doet als hij een normaal en veilig leven heeft.

Zo leert hij hopelijk zijn financiën beheren en went eraan om zijn geld te beheren.

Als je de kern raakt, kun je het aan het gezicht van een kind zien. Zijn glimlach vertelde ons alles dat we hiermee de juiste snaar te pakken hadden.

Zo zijn de kruimels van het Afrikaans leven….. als ze daar ook goed verspreid zijn, dan vind je de weg naar huis.